5 . قیام یک پارچه ی مردم

5. قيام يكپارچهي مردم

وحدت مردم در انقلاب بهگونهاي بود كه به كاربردن واژههايي، مثل مردم و ملت براي شناساندن آن نارساست. بايد از واژهي امت كه به مفهوم دقيق قرآني خود در انقلاب تحقق يافت، استفاده كرد.

در انقلاب اسلامي جمعيتي بزرگ در اوج پاكي، ايثار و پذيرا شدن اسلام و رهبري، با حركتي پرتلاش، هدفدار و هماهنگ با خط رهبر مكتبي، قيام كردند و اين يكي از ويژگيهاي ممتاز انقلاب اسلامي است كه تاريخ كمتر نظيري براي آن سراغ دارد.

اين وحدت همهي اقشار ملت و بالاتر از آن، تمام جريانهاي سياسي را زير پوشش داشت و سر راه خود، مخالفان، بيطرفها و حتي آنهايي را كه انديشههاي وارداتي داشتند با خود همگام كرد و شكافها و نقطههاي ضعفي را كه ممكن بود مورد سو استفادهي دشمن قرار گيرد، پركرد.

اين وحدت از نوع ائتلافهاي حزبي يا سازماندهيهاي موقت و مصلحتآميز نبود، بلكه در فرياد الله اكبر متجلّي ميشد; آنگونه كه در روز عيد فطر و تاسوعا و عاشوراي سال 1357 ش. در تهران و نيز در تظاهرات عظيم سراسر ايران شاهد بوديم.

اسلام، تنها عامل يكپارچگي مردم بود و اگر شعار و شعور ديگري حاكم بود، بيترديد وحدت آنان لطمه ميخورد. از اين رو بود كه اهلتسنن با شيعه همصدا شدند، تكبير وحدت سردادند و در يك سنگر رزميدند.